ΤΟ BLOG ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ...
Ευχαριστώ οσους το διάβαζαν...

ΜΑΝΥΑ

κόντρα..

Να δίνεις την ευτυχία με ότι τρόπο μπορείς....σε ότι αγαπάς
ακόμη κι αν αυτό σε πληγώνει....και σε πονά...

να αφήνομαι ετσι απλά...

οτι ποθείς ναμαι...

Αφή να εισαι...να ξεσηκώνεις κάθε ίνα μου.
Και γω ...Ναμαι το στόμα που αποζητάς.Τα χείλη μου να σε καίνε παντού..
Και γω...να σε ακούω...
Να μένω ανήμπορη απ τη δική σου πυρκαγιά ..μα και ολογεμάτη..πλήρης..και πάλι
αχόρταγη...Να αφήνομαι ετσι απλά...να καίγομαι..Χωρις να με νοιάζει...

Και συ
να με λαχταράς..σαν ολα οσα κανείς δεν μπόρεσε να σου δωσει..η ποτέ δεν πηρες.
Λαχτάρα..και δίψα σου ναμαι..
Το φως σου ναμαι..οτι ποθεις ναμαι...

Θα μ΄αναζητάς και θα με ζητάς
στις αδυναμίες σου και μεσ΄τις αποφάσεις σου
και θα προσπαθείς να δικαιολογείς
τ΄αδικαιολόγητα τα λόγια ...τις προφάσεις σου

Ανεμος κ νερό...Δεν γίνεται να είναι στάσιμα.Αλλιως δεν είναι άνεμος κ νερό...

Aγάπη θα πει...νασαι εκει...πριν ο άλλος σου πει ...έλα.

Θέλω να γυρίσεις.

Θέλω να ξαναρθείς, να διαβείς το κατώφλι της ύπαρξής μου, λαμπερός όπως παλιά. Με αυτή τη λάμψη και τη δύναμη που σου δίνουν τα απέραντα μάτια που έχεις. Να γελάσεις δυνατά, με αφέλεια και να με σφίξεις στην αγκαλιά σου.

Θέλω η αγκαλιά σου να γίνει ο κυματοθραύστης ενάντια στα κύματα της αμφιβολίας και του φόβου που διακατέχουν την ύπαρξή μου κάθε μέρα που είσαι μακριά μου.

Θέλω η ανάσα σου να ξαναγίνει η ασπίδα ενάντια στους δράκους που έρχονται στα όνειρά μου κάθε νύχτα που λείπεις και με βομβαρδίζουν με απελπισία, μοναξιά και απογοήτευση.

Να σταθείς αδυσώπητος στα τείχη του κάστρου των ονείρων μου και να σκοτώσεις κάθε μου μαύρη σκέψη με μία μόνο μαχαιριά. Κι ύστερα να γυρίσεις τροπαιούχος, νικηφόρος να με ελευθερώσεις από τα δεσμά της χρυσής, προσωπικής μου φυλακής.

Θέλω να γελάσουμε ξανά αγκαλιασμένοι, ξεχασμένοι από αυτή τη στεγνή, ανούσια πραγματικότητα.

Να ακολουθούμε τα βήματα φλογερών ερωτικών χορών, γεμάτων πάθος και λαγνεία. Όπου τα κορμιά μας θα γίνονται ένα, ξανά και ξανά σε μια πύρινη εναλλαγή των ρόλων μας και όπου τα πάθη μας θα σμίγουν σε μια καυτή, εκρηκτική ένωση, γεμάτη φως και τρέλα.

Θέλω να είσαι ο οδηγός μου σε αυτό τον τρελό χορό. Να με πάρεις από το χέρι και να προχωρήσουμε όλο και βαθύτερα στις ζούγκλες των ταραχών μας, μαζί.

Να κρυφτούμε ο ένας στη σκέψη του άλλου, να ανταλλάξουμε μυστικά και όνειρα, να ξεκουραστούμε από αυτό το αδυσώπητο καθημερινό μοίρασμα της ψυχής σε χιλιάδες, χωρίς νόημα, μικρά καθήκοντα. Καθήκοντα που μας αποσπούν από τον αρχικό σκοπό για τον οποίο γεννηθήκαμε: την αγάπη.

Να αναπνεύσουμε ό ένας τη μυρωδιά του άλλου, ξανά και ξανά για να ταξιδέψουμε σε μέρη που ακόμα δεν έχει πατήσει η ανθρώπινη φαντασία.

Σε μέρη ονειρικά, γεμάτα αγάπη και τρυφερότητα.

Σε μέρη όπου εγώ κι εσύ θα στήσουμε το δικό μας, μοναδικό ερωτικό σκηνικό, κατακόκκινο και γεμάτο από αγάπη καυτή, πηχτή, με βαριές μυρωδιές κανέλας. Με υφή γλυκιά, μεταξένια. Με ακούσματα ερωτικά και γεύσεις γλυκόπικρες.

Θέλω να γυρίσεις ξανά, να με αγαπήσεις. Έτσι ακριβώς όπως αγαπιόμασταν πριν.

Ατελείς.

"Μια δρασκελιά είναι ο έρωτας?....απατηλό ταξίδι που σβήνει?

..φάντασμα μοναξιάς στο δωμάτιο..

χέρια σφιγμένα σε τσέπη...στύση απουσίας που καγχάζει?

φαντασμα μοίρας αξόδευτης...άγγιγμα υγρό και στάχτη
Μια στιγμή φωτιάς είναι ο έρωτας?

μετά μόνο γκρεμός Θεέ μου?

[V.MAK]

χόρεψε με...πάνω σου...

στις γραμμές των φλεβών σου...

Ασε με να έρθω κοντά σου...να σ’ ακουμπήσω και με τα δάχτυλά μου να γνωρίσω το κορμί σου....

Αυτό το κορμί που το φαντάστηκα..κ πάντοτε μου πρόσφερε συγκινήσεις και φανταστικά ταξίδια στη χώρα της μαγείας....

Στη χώρα του πάθους τη γεμάτη από τις μυρωδιές σου....

Άσε με να ταξιδέψω στις γραμμές των φλεβών σου και να αγγίξω τον παλμό της καρδιάς σου.... Αυτόν τον παλμό που με τόση πειστικότητα κρύβεις κάτω από στρώματα πίκρας και μισά χαμόγελα...αποστασιοποίησης...

Σε λαχταρώ...κ θέλω...να σε γευτώ...Θέλω να με γευτείς..

Άσε με να χωθώ στη ζεστή σου αγκαλιά και να με προστατέψεις από τους φόβους μου. Τους φόβους του να μην σε έχω...εστω λίγο...Τους φοβους μη κ δεν σε αγαπώ...

Και το χειρότερο φόβο μου....Να είσαι μακριά μου.

Άσε με να σε γευτώ....θέλω τόσο να πιω από την καυτή σου ανάσα τον πόθο.Και να πιεις μετά τον δικό μου...

Και να στείλω το δροσερό κύμα της παράδοσής μου να ταξιδέψει στα κανάλια του σώματός σου.... μέσα από τα χείλη σου.Μετά να μου παραδωθείς...κ να σε ταξιδέψω...Οσο καμμιά ποτέ δεν σε ταξίδεψε...έτσι...

Αυτά τα χείλη που δεν τόλμησαν να πουν τα λόγια της καρδιάς σου.... λόγια του πάθους που τόσα αξημέρωτα βράδια σκεφτόταν ο νους. Τα λόγια που ασταμάτητα σιγόκαιγαν σαν πυρωμένα σίδερα.... δεν μπορούσαν να εκφραστούν.

Αυτά τα χείλια σου.... που πάντα με την ανάσα τους μου έστελναν μηνύματα.... κύματα τρυφερότητας και αγάπης.

Άσε με να σε ακούσω, να μου μιλήσεις κατευθείαν στην καρδιά. Με λόγια που ποτέ δεν τόλμησες να πεις. Λόγια που φανέρωναν τα πιο κρυφά σου μυστικά. Τα πιο καλά κρυμμένα σου όνειρα και επιθυμίες. Και να σου μιλήσω με τα λόγια του έρωτά μου....που ποτέ δε στάθηκες να ακούσεις από φόβο μήπως αυτά σε βρουν ευάλωτο και σε πείσουν να τα πιστέψεις.

Ήταν όμως αληθινά... όσο αληθινό είναι το ψιθύρισμά σου που σιγοκαίει την καρδιά μου....

Άσε με να σε κοιτάξω... σ’ αυτά τα μάτια τα αγριεμένα...τα κουρασμένα..τα γεμάτα πόνο και φωτιά που φωνάζουν για αγάπη.... και πάντα κοιτούν το άπειρο με απεριόριστη διάθεση για να ζήσουν τη μαγεία.

Να με κοιτάξεις για να δεις πόσο γεμάτη αγάπη είμαι...για σένα.

Πόσο θέλω να σε βρω.

Πόσο θέλω να σε ζήσω...εστω λίγο..Ξερω οτι εισαι αλληνής μα....μη με φοβάσαι...

Ξέρω...μα δέξου με...Ζήσε με λίγο...

Δέξου με.....Αγάπησε με...παράφορα...Πάρε με..πιο παράφορα...

Θέλω να γυρίσεις ξανά...να μ αγαπήσεις.

Έτσι ακριβώς όπως αγαπιόμασταν πριν.

κι η πρωτη αχτιδα να μας βρει αγκαλιασμενους στα σεντονια...Ατελείς.

Στη μουσική του κορμιού μου αφήσου...

θα σε ταξιδέψω..οσο πιο μακρυά κ αφανέρωτα θέλουμε...

σαν ενα φιλί...μεσα στα χείλη τα μισάνοιχτα...Και πιες...Απορρόφησε με...

ΘΑΘΕΛΑ ΝΑΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΕΞΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΙΛΗΤΟ ΣΟΥ...
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου...
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου...

http://www.youtube.com/watch?v=wPQud8fg1yo

Γιγάντωσε μοναχά η καρδιά σαν ξάπλωσε πάνω στο κρεβάτι σου τις νύχτες που σ ονειρευόμουν...

Ολα τίποτα....Ολα τίποτα...χωρίς το δικό σου άγγιγμα...

ποτέ... δεν θα μπω σ άλλο σώμα...ποτέ κ ας γυρνώ σαν σκιά...ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα το πριν..το ποτέ το μετά...
χωρίς εσένα καρδιά μου...δεν μπορώ....δεν γίνεται...δεν είναι ζωή..δεν είναι αέρας..δεν είναι τίποτα...Ολα τίποτα...χωρίς το δικό σου άγγιγμα...

Δεν με νοιάζει καμμιά διάρκεια..
Με νοιάζει το πάθος...που θα νοιώθεις..Πως το μεταφέρεις σε μένα...
Ανεμοστρόβιλο σε θέλω..Δυνατή βροχή..να με μουσκευεις ως το κόκκαλο.
Ηλιο..καυτό...να φτάνεις ως το μεδούλι μου και να με καις..Να ακούω
τις φωνές σου..να ζω μες τα ξενύχτια σου.
Και να σε σαγηνεύω..Να θες τη σαγήνη μου και να την αποζητάς...
Εξουθενωτικά διαπεραστική μυρωδιά σε θέλω..να μη θέλω τιποτα αλλο
να μυρίζω..μονο αυτή.
Να με παίρνεις άγρια ...
να σε παίρνω γλυκά..Και πάλι απ την αρχή.
Αγρια εγω -γλυκά εσυ...Οι εναλλαγές μας...ολόδικες μας.Ολα στο ζενίθ.

Τίποτα δεν άλλαξε

Το χέρι σου ακόμα πλέκει μια υπόσχεση μες τα μαλλιά μου.

Το βλέμμα σου αγιο , συνάμα και αμαρτωλό

τρέχει μέσα στου μυαλού τα καταφύγια.

Τίποτα δεν άλλαξε

Μήτε ο τοιχος σου που πάνω του στήσαμε χορό ανδρείας..

Μήτε τα σίδερα που άγγιξαν το κορμί και εκείνο λύγισε.

Τίποτα δεν άλλαξε

Ούτε η θάλασσα άλλαξε

και ας φουρτούνιασε την μια

ας γαλήνεψε την άλλη..

Νερό παρέμεινε να καθρεπτίζει τον αβάφτιστο Έρωτα

Τίποτα δεν άλλαξε

Γιγάντωσε μοναχά η καρδιά σαν ξάπλωσε πάνω στο κρεβάτι σου τις νύχτες
που σ ονειρευόμουν...

Τίποτα δεν άλλαξε

ακόμα ταξιδεύει…

Αλύτρωτο.